Çölbitmedi içimdeki hoyrat rüzgarların savaşı ne kulağımdaki uğultuları dindi ne de tüylerimdeki ürpertisi geçti bakışlarımda yüklü yüklü bulutlar yağmadı yağamadı bir türlü gözlerim hafifleyemedi ıssız bir çöl gibi kurak ve ölümcül kaldı içim hep bu yüzden gökyüzümde sadece leş yiyiciler uçtu yollarım ise tüm kervanlara yasaklandı gecelerim dondu benim ayaza çaldı hep düşlerim içimde gündüzlerim ise fırtınaydı kum doldu bu yüzden hep uyku tutmayan gözlerime ve yine sırf bu yüzden yine hiçbir çiçek güzel kokmadı çatlamış ellerimde artık anladın mı neden... neden sevemiyorum kimseyi sevemem istesem bile ne zaman ufak bir hayat kıpırdasa içimde önce buz tutar sonra da yanar çöllerimde... |
neden sevemiyorum kimseyi diye sormuş şair: cevabı için ilk dizeye dönelim: bitmedi içimdeki hoyrat rüzgarların savaşı
savaşın içinde kalmış bir yüreğin sesini dinleyeceğiz bundan sonra belli ki.
öyleyse devam.