VahşetIçimin dar sokaklarında gezdim keskin köşelerinde kestim bileklerimi karanlık çıtsız gecelerde büyüttüm içimdeki günahkar şeytanlarımı kurmaca hayaller besledim karanlık ışıksız paslı bodrumlarda vahşi korkularla doğruldum her sabaha avuçlarımda yolunmuş saçlarımla bin düşe böldüm uykularımı ucu yanık ninniler ezberledim nafile karanlığımı gördüğümden o geceden beri kapatamadım gözlerimin kapılarını yeni bir ben büyüdü içimde karanlığı keskin bir bıçak korkuyorum... bir vahşet doğurdum gözüm aydın! emiyor şimdi beni ucunu parçaladığı göğsümden ölüyorum... |
"yeni bir ben büyüdü içimde
karanlığı keskin bir bıçak
korkuyorum...
bir vahşet doğurdum gözüm aydın!
emiyor şimdi beni ucunu parçaladığı göğsümden
ölüyorum..."
yeni bir ben
korku ve vahşet doğurmuş nihayet şair.
göğsünden emzirdiği...
önceki şiirlerden sonra viraj dönüyoruz bu şiirle.