Avuçlarımda kalbimin külleri / Evre *
Yüreğimin kanıyla yazıyorum bu satırları sana.
İçimde uhde bıraktığın her ne varsa, Bağıra çağıra kusuyorum yokluğuna. Kalbimin üzerine hasretini batıra batıra Sövüyorum dünyaya. Yolunu yordamını yitirmiş bir berduş misali Savaşın ortasında sağ kalmış, sahipsiz bir ceset gibi taşıyorum sensizliği. Yine kimsesiz Yine terkedilmiş o küçük kız (erkek) çocuğuyum. Yine savunmasız kaldım koskoca evrende. Annemin öldüğü yaştayım. Ömrümün yarısında hayata sıfırdan başlıyorum. Eylül’ün yirmi üçü Sabahın beş’i Bir Aşkın ruhumdan göç edişi. Çığlığıma karıştı ezan sesleri. Astım hüznümü gökyüzüne Dilimde çelimsiz sitemler. Yüzüm, yüzünün yabancısı (Çoktan küstüm yeryüzüne.) (Yüzüme küstü bütün çehreler) İçimde binlerce ölü martı sesleri Hayalimi çalan yorgun kelebekler Düşümde uçamayan bitap serçeler Mahzenimde çoğalan kahrım Kanatlarımda eylül sancısı Nevri dönmüş küfürler Kulaklarımda yalnızlık uğultusu. En çokta sensizlik. Ağır geliyor!.. Ne yaparsam yapayım Hiçbir şiire sığmıyor gönül ağrım. Ruhum ayrılığa râm olmuş hüzün bestesi Ruhum göçük altında. Duyulmuyor efkârım Lâl kesildi çağrım. Avuçlarımda kalbimin külleri Ellerimde ateşten güller Yüreğimi sorma, yangın yeri! Sesimde/Avazımda sustu bülbüller. Şimdi sen benim dizginleyemediğim aşk acımsın. Şakaklarımda zonklayan yarım bırakılmışlığım. Her gece bölüyorsun uykumu Söküyorsun kaburgamı canımdan Gözlerimden çalıyorsun yetimlik duygumu Kirpiklerim sayende sırılsıklam. Bilirsin, hep dalgın yürürüm Üstelik sakarım en hallisinden. Nereye baksam yüzünü görürüm. Hep te ürkerim gök gürültüsünden. Bilirim, dönmezsin gövdemi ateşe versem Nafile, cansız bedenimi yoluna sersem. Veya, tövbekâr olup aklansam. Tökezleyip düşerim nereye kaçsam. Artık yoksun ya; Canımı yakar kime saklansam Canıma okur kime sokulsam. Ağlarım elbet Çok sevdim onu Canım ruhuma külfet. Gelsin dünyanın sonu.. Herkese körüm, herkese yabancı. Öyle özledim ki Ömrümü törpülüyor bu zehirli sızı. Öznesi yitmiş devrik cümleler arasında boğuluyorum.. Dağılıyorum ihanetin doruğunda. Kalbimin orta yerinde kızılca kıyamet Kayboldum bu ayrılığın girdabında ALLAHIM N’olur yardım et! Ben gönlümün mağduru Bu hayatın, mağlubuyum Sustu dilimdeki pervasız avaz Üşüdü boğazımda kelimeler Söndü içimdeki ayaz. Kurudu yürek kelamlarım. Artık kimseye yok yararım Kendime zûl, Herkese zararım. (Ben, bana bile zararım) Kevser Baysal Köln |
Ömrümün yarısında hayata sıfırdan başlıyorum.
Şimdi sen benim dizginleyemediğim aşk acımsın.
Kayboldum bu ayrılığın girdabında
N’olur yardım et.
Bu harika şiiri okuyunca en güzel kafiyeli şiiri sizin yazacağınız fikri doğdu,,
Yukarda ki dizeleri de eşsiz buldum belirtmeliyim
selamlar