1
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
649
Okunma
kışı soluyor ardıç kuşları
yorgun bir bıçak yarası
dağ çiçeklerini çürütüyor içimde
cebimde bir ırmak yatagı
gözlerim yağmurunu bekler
sende kasımpatı bende hüzün kokusu
mendilimde küstüm otları
tuttuğum yerden üşüyor hayat
bozgunundayım mevsimin
kuşlar göçüyor içli bulutların peşinden
kışı özlemiş fırındaki ekmekler
içimde bana sarılıp kalmış ağrılarım var
sende yurt bende mülteci kokusu
ben şimdi acının erguvanından geçerken
sen uçurumları öpmeye yelteniyorsun
hangi dağa baksa yüzüm
ayaklanır göğsümde ki ağrılar
eteklerimde konaklar sonbahar
yorgun yokuşlarımda hüzün
sende püren çiçekleri bende kınsız bir rüzgar
öpte kanasın
kanamadan iyileşmezmiş yaralar
Sıtkı Özkaya
27.10.2019/Antalaya
Cevap Yaz