yamalı bohçalar gibiyim anne
her ülkeden bir dert
her kıtadan bir millet taşır yüreğim
anlayacağın
darmadağın sevdalardayım



yüreğimde rüzgar yaşar
gözlerimde uyur gökyüzü
içim dışım varım yoğum sen oldun
Akdeniz’e bandım ekmeğimi



sonra
sonrası yok
mehtabı çalınmış
bir ağıda düşen geceler gibi
şafağı düşler sabahlarım
acımı türküler yamar


tan atımında
eşkalin kalsın gözlerimde
kumsalına kum bırakırken denizler misali


sonrası
sonrası yok
uzuyor gölgeler
telli turnalar geçmez oldu üzerimden
derli toplu olamam ben
yüreğimi öp dudağımdan
ölüme uçuşsun yapraklarım



koyun sonuma üç noktayı
yüzüme gözüme bulaşsın sevdan
defolup gitmeler gibi
kalbinde iz bırakacak gitmelerim
kuşlar tutsakken ölürmüş
şimdi sonbahar
can yakan hüzünler birikecek avuçlarımda
geri çekiliyor göçmen kuşlar
dönmeyecekler biliyorum. ...













Eylül/2017/Antalya
Sıtkı Özkaya