SENSİZ VE SENSensiz ve Sen Bir şiir yazayım dedim, içinde sen olmayan Kalem köpürdü, mahrum etmişim sanki tiryakiyi sigaradan Kağıt yüzünü buruşturdu, nabzımı ölçtü atar damarımdan Sigaram söndü, dondu çay akmıyor ince belli bardaktan Yüreği ter bastı, elleri korku. dizeler ürkek yürümeye başladı bu zor yoldan Alt tarafı bir şiir karalayayım dedim, içinde sen olmayan. Geceye yöneldim, ay yok, yıldızlar yok , kocaman bir boşluk Gündüze yöneldim, güneş yok, rüzgar yok ve çok soğuk Düşlerimde umut yok, her yer zindan zifir bir oluk Gözlerimde sevinçten eser yok, gözyaşında ise bereket ve bolluk Bir şiir çizeyim dedim, sen olmayan renkler bile soluk. Papatyasız bir bahar,sessizlik diz boyu bütün kuşlar lal Balıksız bir deniz, fırtınayla boğuşan viran bir sandal Tenha bir sahil, kok-muş yosun kaplı bir kumsal Meyvesi kurtlanmış bir kiraz, yapraklar firar bize kalan kuru bir dal Bir şiir yapayım dedim, arı kalem, kağıt petek sen olmayan bal. Yeşili, mavisi , elası burda da, beni et kahverengi den haberdar, Güzel sesler korusu söyler de , bana kadifeden seslensin yar, Lodosu, poyrazı , karayel eser de, o yüreği ısıtan farklı bir rüzgar Kahkaha, tebessüm bir yana da, gülüşü badem kokulu dağlar Bir şiir karalayayım, çizeyim, yapayım dedim, içinde sen olmayan Şiir işte, içinde sen olmayan her mısrada yine seni anlatan. Sensiz ve sen. İzzettin AKYAPI |