BEN SENİ SÖZÜM GİBİ SEVDİM
Yalnızlığın yasını tutuyorum her gece
Sıvası dökülmüş duvarlara gömdüm hayallerimi En hüzünlü manzaraların resimleri elimde Ve bir şarkı dilimde seni anlatan Geceye dair ne varsa Ne varsa karanlığı hatırlatan bana Anılarla, pişmanlıklarla, keşkelerle Baş başayım her gece soğuk odamda Yalnızlığımı tenha kaldırımların Karanlığına gömdüm Tebessümler uzak Karanlıklar tuzaklarla dolu Ve uzun bir yol var önümde Bilmediğim bir yöne doğru Sularda ağlara takılan balıklar gibi çaresiz Ve hiç kimsesizim. Her gece Parlayan bir yanardağdan Savrulan lavlar gibi gözyaşlarım Her biri bir alev topu kirpiklerimi kavuran Dalgın bakışlarım uçurtmalı tepelerde Pembe rüzgarların hayalini kurmakta Gel gör ki zamansız vurmakta saat Yeni başlayan kapkaranlık bir geceyi Sensizlik kara bulutlarla kaplı bir uçurum Düşlerime tutunmak istiyorum düşerken Düşlerim riyakar çığlıklar atıyor Düşerim düşlerime ihanet ediyor Ve ben her şeye rağmen gülüyorum Bin yıllık bir gecenin ardından Sabah senin kollarında uyanmak istiyorum Çocukça bir istekle Ayaklarım ıssız sokakların aşinası Bilmem kaç bin gece yaşadım bir başıma Yokluğunda hayalinle kendimi tamamladım Bir bütün oldum İçmedim. Hiç sarhoş olmadım Uzak durdum tanıdık meyhanelerden Tanımadığım yüzlerin Muhabbetine ortak oldu duygularım Onların dertleriyle ağladım Ama hiç utanmadım Gün oldu Yalnızlık yüzüme baktı Ve utandı yalnızlığımdan Gün oldu Acılar milyonlara ayırdı bedenimi Bölündüm parçalandım Telefona uzandı ellerim “sözüm” geldi aklıma yeniden toparlandım Ben sana verdiğim “söz” gibi yaşadım Seninle konuşurken zincirler vurdum duygularıma Ve o an prangalar vardı dudaklarımda Seni çok sevdiğimi, seni çok özlediğimi Sensiz her şeyin anlamsız olduğunu O günden sonra hiç söylemedim Ben seni senin istediğin gibi Ben seni “sözüm” gibi Ben seni yasaklarınla sevmeye devam ettim. İzzettin AKYAPI |