1.
Avuçlarında bulmuştum bu şehri unutulan sisleriyle
Sense bırakmıştın bana ellerini, emanet edercesine
Ve teşekkür edercesine
Göz bebeklerime
Sonra anlamıştık seninle
Atlamak gereksizdi uçurumlardan
Bazen yaklaşmak bile yeterdi kıyısına
Ve rüzgara yâr olmaya
Yeterdi çünkü rüzgar ikimizin saçlarına da...

2.
Alışmıştık
Sol yanımızda oluşan bu yokluk hissinin
Bir o kadar var oluşuna
Ya da benim bu anlatımı imkansız duyguları
İmlası bozuk bir şımarıklıkla anlatmaya çalışmama
Ve yazmaya korkmama
Sen varken böylesine karşımda...

3.
Susturmamıştık bazı şarkıları
Çünkü biz’i bulmuştuk her bir notasında
Ve sen gülünce
En çok da sen gülünce
Unutulmuştum yüzünün mimiklerinde
Unutmuşlardı beni senin yüzünde...

4.
Bir şiir yazmıştım mevsimi hep bahar
Tüm ışıkları yanıktı sana, yüreğim kadar
‘Her kelimesi aydınlık’ demiştim
Sen aynı şiire özne oluşumuzun altını çizmiştin
Bense üstünü, seni anlatmayan tüm şiirlerin...

5.
Yıllar önce avuçlarında bir şehre saklamıştın rüzgarı
İkimizin saçlarına da yetmişti
Bir şiir yazmıştım sana, mevsimi değişmedi
Bir şiir
Hiç eskimedi...