Umuda Çıkan SokaklardaUmuda çıkan sokaklarda seni aradım Sen umuda çıkmayan sokaklara saklandın Ben seni bana bağlayan sahilde dolaştım durdum Sen yıkılmış viranelerde sabahladın Zaten saçlarına dolanmış asiliğin vardı Bakışınla sözlerinin hepsi bana zarardı Benim gibi sevseydin belki aşk seni sarardı Sen çaresizliğin ıstırabında dolaştın Aşka geçit vermeyen fikrinin karanlığına koştun Çaresizliğe müebbet yemiş mahkûm gibi durdun Beni ise infazı gerçekleşmiş bir idam mahkûmu ettin Sehpasız darağacında neden kendini astın Hoşça kal sevmiyorum deseydin ben giderdim Seni böyle çaresiz viranelerde yaşatmaz giderdim Yalnızlıkla dağına küsmüş bir aslan gibi yaşardım Ne ben böyle mahkûm ne sen çaresiz yaşardın Katılıyorum uçan katar katar turna kuşlarına Zorla seven birisi değilim yazık etme gözyaşlarına Var mahalleye sokağımıza yalnız bensiz yaşa Belki bir gün beni elbet sende anlar pişmanlığınla kalırsın Mehmet Aluç-Gülveren |