Bir ninni’nin tam ortasındayım ve zamanlardan anne.

Göğ(s)ümde saklı müsemma bir izlek
Düş perilerinden yağan rahmete binaen askıya
Aldığım saatin kaça vurduğuna delalet
Benim sancılı martılarım konarken elimdeki
Hasrete
Belki en mağdur kuşun sesiyim
İçimde bastırılmış bir sağanak
Neye methiye ise yorgunluğumdan sızan lanet.

Kayrası yenilginin belli ki bir tuzak
Merhalesi yok mu kaygıların?
Tepeye yığdığım bir firkateyn
Hulasası zamanın yirmi beşinci saate sarkan sarkıt
Hecelerin bağnaz öfkesi sarıldığım
Aşkın da kıyamet ç/ağrısı
Elzem bir hediye ile taçlanan ölüm ve hasret.

Ne bir ikaz ne tetiklenen bir mekanizma
Varsa yoksa öteleyemediğim bir muamma
Elem yüklü gök gibi asılı kaldığım kuşların gövdesinde
Kocaman bir delik adeta
Aklımın ritminde açan çiçek çiçek
Yoz bir dürtü varsa yoksa
Kıymete binen nefret
Doğurgan acılarda savrulduğum kindar sesleri doğanın.

Oysaki değişen dengeler;
Sabırsız iklim ve resmi ölümün
Devasa rahmetin doyurduğu ruhumda kayıtlı her mısra
Düşen gözlerden
Dürten ta dünden
Dümdüz bildiğim hayat denen yolun çukurlarına
İten ne var ne yoksa akışına bıraktığım cafcaflı bir hikâye.

Öykünmekle ölmek arasındaki farka isyan
Ettiğim metazori bir gölge
Yüreğimi kundaklayan sair gece.
Düş palazı belki de
Hani sesi duyulmayan bir misafir
Sözlendiğim gaipten gelen hüzünle
İçlendiğim her hecede yoksunluğuma delalet
Hırpani yürekten savrulan hece hece.

Sandığımda varla yok arası hatıralar
Ölü kimliklerin dahi ömründe bir kez hatırlamadığı
Yarım yamalak gülüşler
Oysaki ben sizi yüreğimle sevmiştim deyişler.

Zansız ömrü bozguna uğratan martaval
Sözcük zincirinde yangın
Neye ispatsa bunca lanet
Damlayan gözlerinden kan kırmızısı bir nefret
Batılın gücü ömrün hükmü verilmiş bir kere
Kimin yerine seveceğim ki ben bunca yenilgiyi?

Hazan mahsulü olsa keşke kâbuslarım
Hanın arka kapısı:
Ah, bir de çekip kapıyı gitsem:
Meali elbette sessizlik yüreği boykot eden
Başmisafir
Sözcükler kanatsa bile kopamadığım
Yazmadığım her hikâye misilleme yapan kayıp gölgeme.