Şiir, bir iki sevgilinin bir kafede buluşarak son kez görüşmeye niyet etmesi ve veda etme çabasını içermekte. Ancak bunun ne kadar zor olduğunu anlayan sevgililer bir birlerini 1 hafta hiç görmeme kararı alırken ayrılığa dayanamayan sevgilinin duyguları ayrılığı isterken tersine dönmüş ve beraber yürüme çabasını ortaya koymuş ve tercihi elini uzatarak sevdiği kıza bırakmıştır. Kavuşacaklar mı ayrılacaklar mı? Kız elinimi tutacak yoksa bırakacak mı? bunun cevabını bir sonraki şiir de alabilirsiniz...
(Dizi gibi oldu yahu)

usulca çıktım merdivenlerde
boş masasına oturdum süt tatlısı satan cafenin
acı düğümleri vardı boğazımda
dikenleri de vardı kalemin
battı yazarken kalbime ve parmaklarıma
sen geldin sonra
kırmızı bluz içinde
yüzün gülümseyince
sadece yüzünde değil
ay parladı içimde
bakamadım gözlerine
konuşurken uzaklara daldım
ingilizce aldığım notlara
göz ucuyla bakarak anlattım
ben zamanı çalan hırsız olamam
yolu tıkayan yolda soyan
seni yarı yolda bırakan olamam
acı veriyor lakin gerçeği açıklamak
zamana geç kalmak ne demek
yada yoğun sevgi verirken
yüzeysel sevgide kalmak
ne yaptıysam huzur veremedim
yada mutlu edemedim seni
sorun sen misin yoksa benmiyim bilemedim
Gencebayvari bir arabesk değil
içimden akan sevgi ve hüzün seli bu
konuşurken gözlerine bakamadım
içimde yutkundum hep
ağlarken içime akıttım
senin adını haykıran yaşları
yaşaran gözlerinden düşen damlalarla
başka masaya geçerken
yeşeren umutlar oldu kalbimde
ayrılığın son sahnesini oynarken
senin gözlerinden yaş akarken
benim kalbim kan ağladı
hele arabaya gidip konuşunca
ve sel olmuş hıçkırıkla dolmuş sesinle
ben kimle konuşacağım şimdi deyişin
beni benden aldı
Severek ayrılmak ne zormuş
koca bir fil sanki
aniden göğsüme oturmuş
hele birde senin yalnızlığa sitemin yok mu
beni mahvu perişan etti
ben alışığım demiştim sana
mahvolmaya
ama alışık değildim bir masumu
mahvetmeye
bir haftalık susma orucu başlattık
ne kadar dayanabiliriz ayrılığa
ve sensiz sessizlik çığlığına
ne kadar sabrederim diye
hayatım da ilk defa
birine yalvarıp engellettim kendimi
elim kolum ağzım olan
sana ulaşabildiğim her yerden
geçen zaman nasıl diye sorarsan
Hızlı ve Öfkeli değil
Üzülmüş Özgür
ama HÜZÜNLÜ
Yağan bulut gibiyim kaç gündür
Gözyaşlarımla suladım asfaltları
Parktaki çimler şahit
arabamın direksiyonu
nasıl hıçkırdım ve kızdım kendime
adını duamda isterken bu kadar nankörlüğüm niye
işte uzatıyorum elimi sana
ve kalbimi
tutarsan eğer
bir ömür senin bu yürek
evet biliyorum
seninle hayat hem güzel
bilmem belki burnumdan gelecek
lakin
bırakamam ben sevdiğimi yarı yolda
nasıl olsa bu hayat bir şekilde bitecek
varsın son nefesimi ellerinde vereyim
gözlerine bakarak öleyim.....

#AyhanÖzcimbitŞiir