0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
919
Okunma
Gün ağarırken yavaşça
Işık perdeden süzülürken usulca
Yine sensin aklımda
Doğan güneş değil sendin
Benim suçum mu
Benden önce seni sevmeyi bilmeyenler
Kalbini üzüp kırıp çekip gidenler
Ürkek yüreğin tünemişse betonlara
Susamış kalmışsan samimi bir kucağa
Anladım bunu o gecede
Bir kelebek gibi süzüldüm göğsüne
Gözlerim dolu dolu bakarken
Seyrederken kargo uçaklarını
Gecenin derinliğinde
ışık yakamoz yaparken yüzünde
Parıldarken gözlerinde
Dayanamadım öptüm seni
Tuttum ellerini bir daha bırakmamazcasına
Şükettim Rabbime yarattığı için seni
Teşekkür ettim annene doğurdu diye
Aylardır ettiğim şükür ve hamd
49 yılda ettiğimden fazla
Elhamdülillah’ım oldun
Geldin kalbime kuruldun.
İyi ki doğdun doğruldun.
#AyhanÖzcimbitŞiir
5.0
100% (1)
