DOĞDUN KALBİME
Gün ağarırken yavaşça
Işık perdeden süzülürken usulca Yine sensin aklımda Doğan güneş değil sendin Benim suçum mu Benden önce seni sevmeyi bilmeyenler Kalbini üzüp kırıp çekip gidenler Ürkek yüreğin tünemişse betonlara Susamış kalmışsan samimi bir kucağa Anladım bunu o gecede Bir kelebek gibi süzüldüm göğsüne Gözlerim dolu dolu bakarken Seyrederken kargo uçaklarını Gecenin derinliğinde ışık yakamoz yaparken yüzünde Parıldarken gözlerinde Dayanamadım öptüm seni Tuttum ellerini bir daha bırakmamazcasına Şükettim Rabbime yarattığı için seni Teşekkür ettim annene doğurdu diye Aylardır ettiğim şükür ve hamd 49 yılda ettiğimden fazla Elhamdülillah’ım oldun Geldin kalbime kuruldun. İyi ki doğdun doğruldun. #AyhanÖzcimbitŞiir |