Bir öfke uğruna çıkmaz bir yola
Düştük sen bizleri kurtar Allah’ım!
Farkında olmadan çizmeyi çoktan
Aştık, sen bizleri kurtar Allah’ım!

Beşerdir, yanılır, azar da bazı,
Gelirmiş her başa yazılan yazı.
Dara düştük öyle ettik niyazı
Hoştuk, sen bizleri kurtar Allah’ım!

Ne edepte kaldık ne töreye uyduk,
İz’anı, vicdanı, bir yana koyduk.
Şuuru kapatıp, bedeni soyduk,
Coştuk, sen bizleri kurtar Allah’ım!

Bir günah işledik, insanız tabi,
Utandık, dar geldi yerlerin dibi.
Nasıl ki bir leşin şiştiği gibi
Şiştik, sen bizleri kurtar Allah’ım!

Uzaklaştık, koptuk senin dininden,
Kimse söz etmedi mahşer gününden.
Cahil kaldık işte iman yönünden,
Boştuk, sen bizleri kurtar Allah’ım!

Aklımız darıldı, küstürdük onu,
Yargıladık bir de astırdık onu.
Sandık ki "bir köşeye kıstırdık onu"
Şaştık, sen bizleri kurtar Allah’ım!

Biliyoruz, yandı bizim çıramız,
Düzelmez mi dönsek artık aramız?
Kabuk bağlıyordu eski yaramız
Deştik, sen bizleri kurtar Allah’ım!

Ne bilelim halden, henüz çıraktık,
Ocağın altını yaktıkça yaktık.
Yemin olsun, tövbe, döndük, bıraktık.
Piştik, sen bizleri kurtar Allah’ım!

Bir o yana baktık bir de bu yana,
Anlamadık ki hiç, "kim kimden yana."
Elimizi açtık son çare sana
Koştuk, sen bizleri kurtar Allah’ım!

13.09.2019/Konya