Karanlığı atıp üstüme kaçma! ...
Azık yok!.
Vebalı telaşlarda ayağımın biri...
Yakınıma düşen siyah saklanbaç.
Uzaklara yakın şehirlerdeki renkler hepinize sobe!!.
Yarımım diyorum ,
süzdürdükçe bedenimi güneşden...
Yarımım işte!..
ikiye bölünmüş bir elmanın kurtlu tarafından bakmaktayım ,yarıma.

El benim ,ayak benim...
ne gariptir ayna yabancı...
Parmağımı şıklatınca ,
şapkadan çıkmıyor beklenen...
biraz zaman ,biraz insan kötü.

Gel!...gel be! ,
diyince gelmiyor yol...
Suratsız bir karanlık ,
şivesi bozuk bir dille düşüyor sokağa...
adım adım.
Beklentim neydi!
Salkım saçak kışlardan ,
yüzüne siyah ince tülden peçe çekmiş gecenin ölmesimi...

Ya da ölmekmi! ,
o peçenin ardından bakıp!

Sahip!...sen!  ,
gösterebildiklerim neydi!...
Kırlangıç masalının içindeki kırık kanatlarmı!...
Kanat külde ,
kül kibrit kutusunda...
ya da bitir bu masalı ,uykum yandı!.

Karanlığı atıp üstüme kaçma!...
Düş yok!.
Kapı  kapalı ...
aralı ,açık acım! ,
acıyan bir yanın varsa oraya geleyim!..
Git deme sakın!.

Bak ! ...
bir kere daha bak!...
ve bir kere daha...
avuçlarım yarı çıplak ,giysisi yok!...
Üşüyen parmaklarımı kundakladım dün!...
Ben ayazı ,bir yangınla ısıtmaya çabalarken ,
sen ne yaptın!!...

Külün sessizliğini dinledinmi!.
Sessizliğim ahşap,
elden düşme ,kelepir işte!...
Üçe beşe satıcam ,
alacak bir geveze bulsam!.

Uyuştum çıt çıkmayan şiirlerde pineklemekten.
Bir de şu ahşap kokusunun ardında...
ardında...

Ardında ,arka bahçeyi bir görsen!...
Çocuklar var ,uçurtmalar...
ve uçurtmaların ellerinden tuttuğu çocuklar...
Arka bahçenin çocukları ...
yüzlerini saklayınca bulamıyorlar gülüşlerini...
Arka bahçenin cümlesine sobe!.

Karanlığı atıp üstüme kaçma!...
bahar yok!.

Duvar kağıdının teninden sarkanlar var,
yüreğim sandığım bir yere...
soğuk ya! ,çok soğuk.
Valla soğuk!

Üstelik bir garipler ...
rutubetli çerçevelerin arkasında öylece put gibi duruyorlar...
Kımıldamıyorlar!...
Ne elim sende biliyorlar ,
ne körebe ne de beş taş.
Kırmızı elbiseli bez bebeğimin bile farkında değiller...
Tıpkı bir ayağı kırık tahta küheylanıma benziyorlar...
Ayaz diyorum işte herşeye rağmen ,
herşeye dair ,
herşeye ait...
ayaz be ayaz!!.

Üşümek isimsiz ,
kocaman bir şehir...
üşürsün!!..

Etme bak !son cümledeyim!...
etme!...
karanlığı atıp üstüme kaçma!!...

Güneş yok!!