Sûret
Bu şehir..
yüzümün yılgın güftesi olmaz dediğim demde takılıyor içim çengel prangaya. yükü ağır geceden ölüyorum, tüm renklere.. ellerim buz kırağından kalma bir ayrılık şarkısını yana dolana bırakıyor toprağına.. arifeden kalma kalp çarpıntısı inerken bed kişnemelere bu şehirde sensiz uyanmak firavundan kalma cinayet haman dan el veren hiyanet gibi... Bu şehir.. otuz satırda verdiğim cinayet her yüzde mezar oluyor içime, bela ile bakıyor iki gözümün kementine. sûreti aklımın çıvgın mahremi ah bu zindan! vursun bir lahza gecenin çeperine... sarmaşıklar dolansın! varsın sarsın haşereler sapsın manası ne varsa doğmasın bu şehre züht.. vuslat’ı hicap’sa kapansın tüm sayfalar.. -- |