Rahnedar
Gözlerime aşkla bakan Sevgili
yokluğun gam sızdırıyor gecelerime.. tün zamanlardan kalma har hecelerim.. bir şiire dökülüp giderken içim , bir vahada sana ulaşır mı kelimelerim, yazdıklarım sayfalardan derya olur taşar mı bilmem... yavandır , eksiktir, yoktur... nicedir biliyorum bu yutkunmayı .. bazen gövdesinden kopmuş dal kıvrımında bazende bir rüzgara el veren yaprak kıvamında uzayıp gider karanlık bir vadinin içinde... gölgem ayaklarımın altında, başım gövdemin altında böyle kendime orantısız kırılmışken... otağıma gelsen? yeşil bürüse her-yerime... içime kırılırken yokluğunun hüznü gönül bahçemin duvarında asılı yüzün. döktüğüm damlanın ıslaklığı kurumuş yanağımda gözlerim silüetini silmeden ıslaklığından.. kavimler kuşansan, kavminle gelsen... Ah boynuna dudaklarımı mühür ettiğim... avuçlarıma kelebekler sürüsü dolduran ellerin şimdi ’zem’ kavminle kime tufansın.. ellerin hangi ırmağın su taşıyan kevser’i... beni kendine mühür eden yar.. sana değicek ateş haziran’ın ötesine geçmesin.. değmesin tenine fazlası... kokun Tuba dallarından sarkan sarkaç misali.. gelişin Mutaharra arası zemzem olsun. .. . 4.08.2019|Hatırından çıkarma sevgilim. |
YAZAN YÜREĞİNİZİ KUTLUYORUM...
ŞİİR HARİKA OLMUŞ...
TEBRİKLER...
...........................................Saygı ve selamlar..