Bir fırtına kopar yüzümde
Güpegündüz
Alabora olur masmavi deniz,
Balıklarda bir deprem endişesi,
Bir korku,
Can havli kaçış...
Gemiler bir kayaya çarpar, karaya vurur
Omurgası kırılır her birinin
Kırılır güverteler
İncinir yolculuklar...
Bir çocuk "anne ne olur gitme!"der
Bir anne göçüp gider...
Ağzımda yara olur kavuşmalar!

Bir şehir uçuklar dudağımda,
Nasır tutar ellerimde kimsesiz sokaklar,
Köşe başları
Beklemekten yorulur sahipsiz kuşlar,
Köpekler,
Pergolelerde boynunu büken begonviller,
Terk edilmiş petunyalar
Yağmura susamış, çatlamış toprak...

Ve kabadayı bir yalnızlık çöker ruhuma
Hadsiz, zorba...
Alır başını gider güneş,
Düşüme karanlık konar öğlen sonrası,
Aklım bir karış öteye varamaz
Ve ben üşürüm yine
Hiç bir sıcak iklim uğramaz bana
Umudum eskir benim,
Elim elime küser,
Gülüşüm yüzüme yabancılaşır
Göğ(s)üm iki kapı arasında sıkışır,
Fenalaşır!
Sonra,
Sonra ihtilal olur içimde
Simitçiler çıkmaz sokağa, kuş yemi satanlar da
Ve ölür güvercinler...

25.08 2019

S.U.

Serkan Uçar