İçimdeki çocukSonra sustu İçimdeki çocuk Önce bilyeleri kayboldu sandım Ve uçurtması tellere takılmış olabilir dedim Ağladım ağladım Çocuk yine sustu Ayağa kalktım yürüdüm Oyuncak gördüm sevindim Gökyüzüne baktım Kuşlara yem attım Çocuk yine sustu Yağmurlu bir havada İçimdeki papatyaları suladım Güneşli bir günde Gökkuşağı gibi renklere boyadım denizleri Mavi bir bulutun peşinden koştum Sonra Ağladım ağladım Çocuk yine sustu İbrahim Dalkılıç. |
Sonra rollere bürünür
Büyür o olur
Büyür şu olur
Büyür hep birşeyler olur
En çok da kendi olamaz
Kopar kendinden
Bu yüzden
Gizli gizli sever
İçindeki çocuğu
Güzel şiirinizi okuyunca Çocuk şiirimi hatırladım.
Yüreğinize sağlık. Saygılar...