geldim işte
süklüm püklüm
bilirim iyi niyetin üste çıkar her daim
ama hayra yorma sen bu gelişi...


kalemim kırılmamıştı da ucu zifte batmıştı
ve hiç bir kağıt sana yazdıklarımı kabul etmiyordu
ondandır mektuplara ara verişim
sanma ki unutmuştum azat, varlığının yokluğunu...


bir çift güvercin öldürdüm dün gece
ihanetkar yüreğime ibret için duvara sürdüm kanını
sana uçsunlar diye beslemiştim, sana kaçsınlar
sana açsınlar diye kapalı kapıları...


mahpusluk yakışmış sana azat
parmaklıkların pasıyla boyanmış gözlerin
dilin giyotin keskinliğinde
ellerin gün görmemiş çiçeklerin kuruluğunda...


bana da ayrılık
bana da özlem yakışıyor artık
hiç bir şeye bu kadar yakışmamıştı ömrüm


masum olmayan dualarım var azat
akşam ezanları okunurken dilime sürdüğüm
haylazlığın bu kadarı fazla biliyorum
suç ortağı mı yapmak istiyorum yaratanı...haşa

bu bedeli ödemek için neyi kurban etmeliyim azat


asi topuklarımla çürüttüğüm iman tahtamı mı
anlamsız kelimelerle kanırttığım şair yüreğimi mi

yoksa seni mi azat




frezya