Kara kargalar(*)
komşu ormandan kaçıp, bize sığınmışlar,
yani misafir olup dize-dize dolmuşlar;

"Bizimde malımız bu orman,
yaşasın yeni vatan!"

Diyede baş kaldırıp, gösteri yapmışlar.

Bilgiç Uhu;
"Siz ne göçmen nede yabancı işçisiniz yahu,
alt tarafı misafirsiniz!,
Haddinizi bilin hu-hu?"
"Sus be terbiyesiz!" demiş küstah karga;
"Gök sınırsız-milletsiz..."
"Ya orman?" diye onun sözünü kesmiş özgür atmaca;
"Sen doğduğun yeri mahvettin,
şimdi geldin bizimkine göz diktin!"
Kara-kara düşünmüş kap-kara karga;

"Bende kuşum, senin gibi kanatlarım var,
bu orman bana atamdan yadigar,
zaten onu bize verdi aslan,
defol git sen, haydi yaylan!"

Diye başlamış atmacayı kovmaya;
"Misafirsen-misafir,
haddini bil sen sefil!"
Diye tüm kuşlar bir olup karşı çıkınca,
başlamış ormanda kargaşa.

Hepsi Aslan’a gitmişler;
"Kıralım!" demişler,
-tabiki sayın-
neyse uzatmayalım;
"Bak şu kara kargalar; ’orman bizim!’ diye,
kovuyorlar bizi, ülkelerindeki gibi sıçacaklar içine."

Sayın kıral son seçimden dolayı zaten yaralı,
vekilleri idare ediyormuş şimdi sarayı,
birde babacan tilki diye biri yeni parti kurunca,
başlamış salya-sümük ağlamaya.
Sonundamı ne olmuş?
Aslan ormandan kovulmuş,
kargalar belasını bulmuş,
orman kurtulmuş.

(*) İSTANBUL PEMBE şiirleri hayvanlar için yazılmıştır. İnsanların alınmaya asla-ve-asla hakları yoktur.