Tan Düşünceleri
I
Tana mahcup bir güfte asılı Deniz kayalıklara vuruyor kendini Aşüfte gül soyunuyor dikenlerinden Hatıraları kemiriyor zaman Birazdan kader denen gardiyan Tutup kulaklarımdan beni Teslim edecek hayata II Teselliler uyuşturmuyor neşter yaralarını Gülüşmeler sönümleniyor zamanın göğsünde Çığlık çığlığa bir sessizlik İsyan vakti ancak |