beceriksiz deniz
gitmek değildi denizim içinden gelen
dalgalar uzağı arzulamaktaydı lakin uzaklığı başaramadı hiç bir yer dingin mihraplar inşa oldu sudan ağlamanın kifayetsiz serzenişleri amansız sustu sonra sustum ben de başımı taşır umuduyla kıyılara sokuldum usuldan farketmediler zincirlenmiş beyazlarımı sonra aşka döndüm ay ile ay çekti beni kendine beyazlarım kadar beyaz bir yüze gülümsedim gelmeyi becerememiş bir çocuk gibi ufka dokundum o an anladım ki gidiştir bu yüz ne zaman yakamozlar paralansa gözlerimde gidişim demlenir içimde ben o vakitsiz dalgalar denizi ay için dururum yerimde sevgili için var olmak doğuşunda kıyılara veda etmeden giderim giderim.... |