Hep müspetten olmaz ya, menfîden de olmalı
Bil ki inkâr da tasdik, tasdikse zâten tasdik.
“Var” olana yok denir, “yok”a yok demek batıl
Bil ki inkâr da tasdik, tasdikse zâten tasdik.

Elbette ki bizleri, O’na yâr eden vardır
Hak edene öyle ki, nârı; nâr eden vardır
İbretle bak etrâfa, varı var eden vardır
Bil ki inkâr da tasdik, tasdikse zâten tasdik.

Cehennemi kim görse, feryât eder bağırır
Yanlış yola saptın mı, şer şerleri doğurur?
“Eserden müessire”, O varlığın çağırır! (*)
Bil ki inkâr da tasdik, tasdikse zâten tasdik.

Doğru yolu gösterdi, inne/cine ol nebî
Birden tâbi oldular, kadın, erkek ve sabî
Küfre Hakk’ı tanıtmak, köre renk târif gibi
Bil ki inkâr da tasdik, tasdikse zâten tasdik.

Îmânı olmayanın, ameli boşa gider
Bu dünya sonsuz olsa, onlar nefsini güder
Kim gözünü kaparsa, gündüzü gece eder
Bil ki inkâr da tasdik, tasdikse zâten tasdik.

Ne olur yüce Rabbim, Habîb’ine eyle yâr
Dünya dediğin ne ki, ana karnından da dar
Kör güneşi görmezse, güneşin ne suçu var?
Bil ki inkâr da tasdik, tasdikse zâten tasdik.

Hanifi KARA

(*) Eserden Müessire: Yaratılmıştan Yaratan’a…