Hüzün kokan Dağ Ciceğı...Hep bu vakitler birikir hasret yorgunu devrikleşen kelimeler Hep bu vakitler korkar bakışlarındaki, geceler kadar derin yar’a sağar gözyaşlarını yüreğimin en derinine. tütün kokusunu basarsın iflah olmaz terk edilmiş gecenin aymazlığına deli ayaz esintisine düşersin iklimsizliğin akşam kuşları veda ederken kaldırımlar da küfürlü tedirgin ayak sesleri firari gölgeler akşam çığlığı her adımın hikayesi efkârı yalnız yürüyen yorgunluklar düşüyor iç çekişlerime kanayan eski bir ıslıkla bazen çatlar sabır taşı sarkar anılar şehrin yüzüne eskimiş bir özlemle uzun yağar yağmurlar rıhtımları döver acımasız dalgalar. Gerisini sorma; topla düşlerini gidelim Bu şehrin sokaklarından gün ışığı efkar kokup karanlıklara düşmeden yoksa; Kelime kelime tüketir bizi anlıyormusun.!A.A |