ah benim ürkek halim
kan ter içinde kalan yalnızlığım
sessizliğimi paylaştığım hücrem
kir tutmuş duvar
karanlıkta binlerce kez secde ettiğim uyku
çalınmış düşlerim
erken ağaran saçlarım
kederime ağıt yakan annem
hıçkırıklarını içinde saklayan babam

yanımda ayırmadığım keşke/lerim
bir çırpıda unutan dostlarım
her dalgada alabora olan sevda gemi/m
içte tükenmeyen zerzenişlerim
uğruna her gün öldüğüm özgürlüğüm
savaşlara mağlup cesaretim
ötelenmiş umutlarım
içimde kopan fırtınalar
ilksel depremler kuşağı beynim
ışığını esirgeyen güneşim
aniden irkildiğim korkum
ömrümden düşen takvim yaprağım
kurumuş toprağım
avuçlarımdan dökülen son yudum suyum

arada bir geciken misafir
sonra erken gelen bahar
beni gördüğünde boynunu büken lale
birer birer yere düşen papatyam
gözlerimde kayan hayatım
ummanlarda açılmayan yelkenim
hain bir celladın devirdiği sehpam
kalbura dönmüş barınağım
teninde vücut bulan kokum
uyanmak istemediğim son düşüm
ritüel ayinlerde mabedim
sevdana vaftiz olmuş bedenim

ah azize’m
yalnızlığımı paylaştığım özlemin
şiir yazdıran yokluğun
şimdi içimde korlaşan hasretin
ah azize’m diyorum ki;
"gelsen ve hiç gitmesen"
gelsen ve beraber ağlasak
ağlamayı unutan kavmin biriken gözyaşlarıyla
yeniden yıkansak (...)

22 Mayıs 2019