İlk adım pabucu..
Masal diyarında
Kırmızı pelerinli Ayşegül ve ben Henüz tomurcukken Ana kucağından kurdele alıp Hayatımızın dönüm noktasında Paşa paşa girmiştik Eylül kokulu okul.yoluna En güzel sevgi çiçekleri olduk büyüklerimizin... Gül fidanı gibi iki yana açılan dal kollarımız ... Ölçüsüydü onlara olan sevgimizin... Okul Çatısından tebeşir tozlarını üflerken sert rüzgarlar.. Bacasından tüten dumanlara karışırken İsli karlar Büyüdü yaşlarımız yedi sekiz ona Misket gözlü çocuklar gizlenirdi... saklambaç oyunlarımıza.. Gençlik başımızda duman iken... Engellere göğüs gerip tozu dumana kattık... Zaman zaman okulu kırıp toz yuttuk Çalışkan.Kemal ikmale kalırken Bizler ikmalsiz kemale erdik... Çok zaman arasına yönelip devindik İçimdeki gül dalları her bahar tomurcuk verirken Takvim yaprakları eksile eksile Bizler serpile serpile İlk adım pabucumuz büyümüş Yirmiden otuz sekize.... Nisanın dallara çiçekli ikramları.. Ayazın kardan örtüleri.. Sarı hazan ve hazin Sert kışlar Doğumlar Mumlar Süslü pastalar Kocaman alkışlar Güle oynaya Oynaya güle Uz gitmisiz ..çok gitmişiz Binlerce arpa boyu yol gitmişiz... Bir bakmışız.. Hoop ikibin ondokuz’dayız.. Dijital yapraklarda iz sürüyoruz.. |
dizeler duyguların harmanını kaldırıyordu.
ilk şiirimi 1967 de İstanbul'da üniversite
yıllarımda "dün yaşım birdi, bugünse yirmi..."
diye devam eden şiirimi yazmıştım.
şimdi "yaş yetmiş bir, yolun sonu mu bilmem!"
şiirimi yazmıştım mart 2019 da.
sizin yaşanmışlık dizeleriniz beni kendi yaşanmışlıklarıma
sürükledi gitti...tebrikler ve saygılarımı iletiyorum...