Ay ışığı sinmiş arka odalar dağınık
Cümleleri yutmuş sarı odalar hüzün
Bulutumsun nefesine sargın
Kulak arkasına atılan gibi
İki tırnak arası isyanım kendime.!

Yokluğun damarlarımda kanıyor
Kalbime saplandı mermi bakışın.!

Yetim sevdalara yazıldı bu şiir
Geç anlaşılıp çabuk kaybedilen
Satır aralarında kaybolup
Kelime boşluklarını dolduran.!

Sesini kaybetmiş gibi sessiz bu şehir
Geceye günaydın diyen rüyalar suskun.!

Hüznün gözyaşına düşmüş bu aşk
Fırtınalı bir gecede düştüm yoluna
Hasretin bitimine gün sayarken tek tek
Hazin hikayenin şarkısı oldu bu aşk.!

Kim bilir kim,kime kim kayıp
Ayrılıkların şairi oldum sayende
Ayrılıkla ödedim ben bu aşkı
Aşkın gelini oldum giydim kefeni
Kar beyazı bakışlarda aradım seni
Bir nefes kadar seviyordum oysa.!

Boynuma sarılan vuslat rüzgarı
Kelimelerim kendine dokunaklı
Dudaklarıma kilitlendi kadehler
Yalnızlığın sarhoşu oldum bu gece
Yağmurla birlikte bende ağladım.!


NURTEN TARIM