DÜŞLERİME GELİRMİSİNSenin adın ’can’dı,bana göre, Yaşamdı belki de,hayatın ta kendisi gibi. İçimdeydin ve ben sende büyüyordum, Sevginle,varlığının gücünde... Mutluluk sendin,sen mutluluktun. Ve ben! ... Sadece sana koşar adımlarla geliyor, Ancak, yanında unutuyordum,benliğimi acıtan acılarımı... Senin yanında unutuyordum ihanetleri... Biliyormusun? Aslında sen benim tek hayalimdin, Savaşların ve ideallerinin yanında,ayrık otu gibi kalıyor... Hayranlıkla seni seyrediyordum... Sana aşıktım! Seni seviyordum! .. Sen benden gidince ben, bende kalmıyordum ki... Alıp götürüyordun kendinle... Boş kalan bedenim, adresini bilmediği gurbete çıkmış, şaşkın yolculara dönerdi. Özeldin sen! ...Çok özeldin! Omzuna yaslanıp ağladığım tek insan, Saçlarımı seven, özenle tarayan biri. En çok saçlarımı taramanı severdim, Beynimdeki tüm cevapsız sorular akıp giderdi, Ellerinde,tel tel,tarak tarak.... Sen benim belki de tek paylaşamadığım, bir çift göz,tek bir yürektin! Hani! ..’Sevgiler yürekte beslenir,akılda büyür’ diyordun ya... Belki bu yüzden,hep benim aklımdaydın... Sahi! ..... Seninle yaşadığım zamanlar neden hiç eskimiyor? Hep böyle çağlarmısın? Sana karşı neden çaresizim? Susup kalıyorum sessizce... Gözlerin,yüreğin okyonus derinliğinde, Arkasında bilmediğim başka bir dünyamı var? Beni içine çeken gizlice. Sesindeki güven duygusu,tatlı,sıcak sözlerin.... İzin verirmisin, ’Canım seni öpebilirmiyim usulca’! . Sevebilirmiyim bir yürek dolusu? Biliyorum, yüreğimde sen oldukça, Hayatın kötülüklerine yenik düşmeyeceğim. Şimdi yoksun! Olsun. Ben seninle,düşlerimde yaşıyorum! .. Düşlerime gel,bende kal bu gece. Gelirmisin, kalırmısın? Bu gece,her gece, Her düş! Gelirmisin? hande 13.04.2008,pazar çengelköy/İSTANBUL Hande Haghgoui |
sevgilerimle, duygu yüklü her yürek gibi, susmasın bu güzel kalem daim olsun, gönül dostu...........