Alev alevdi ne varsa alev alev ölü atların gözlerinde
Kaçıyorduk kuyularımızda taşıdığımız yaralarımızla
Kaçıyorduk ardımıza bakmaya korkarak
Yaralayanlarımızdan yaralarımızın çaresi uzaklara

Tarlalardan geçtik toprakları eştik eşeledik
Yaralarımızı ektik
Kan yağıyordu bizi taşıyan rüzgârların kanatlarından
Ve ürüyordu yaralar
Anlamıyorduk
Denizler geçiyorduk denizler küsüyordu
Anlamıyorduk
Işığa koşuyorduk ışık sönüyordu
Anlamıyorduk
Kentler kuruyorduk köyler yıkıyorduk
Köyler kurup kentler yıkıyorduk
Anlamıyorduk
Hangi ipe tutunsak zincirimiz oluyordu
Anlamsızdı ne varsa anlamsızlığa anlam katıyorduk

Geçtiğimiz yolların azılı orospusuydu ölüm
Ölüme ölümüne tapıyorduk

Ve büyüyordu yaralar
Sebeplerimiz var diyorduk
Kendimizi soyutladığımız sebeplerimiz vardı
Çaresi yine uzaklarda olan