KAN AĞLIYORMUŞSUN

Israrla
ille de gitmek mi istiyorsun
hadi durma
topla tasını tarağını
küfende biriktirdiğin günahlarınla
git gidebildiğince uzaklara

yüreğinde eğreti duran aşkla
güzergahın doğru olsa bile
varış noktan cehennemdir bilirim

sen ki sevgiden yoksun büyüdün
sen ki ihanetten devşirilmiş aşklar yaşadın
sığınırsın merhametine katline ferman çıkardığın aşkların

sahi nasıl da gözlerinin içi parlamıştı
“ben nice adamlar öldürdüm”
“nice ölüler taşıyorum içimde” diye

ve gittin

ertesi gündü
hemen uğradım o mezarlığa
boş mezarların içinden arşa ulaşan çığlıklar
çarparak yüreğinin duvarlarına
yankılandı yüreğimde

içimde yarattığım bir meleğin
nasıl da bir kevaşe olduğunu öğrendiğimde
yıkılmıştım zaten ben

gözlerden uzak
kuytu bir köşede
dikenler arasında kazdığın mezarı da gördüm
en karanlığından bir cehennem
istemsizce olsun dedim
olsun
o ki içinde bana bir mezar kazmış
o ki aşka değil
ihanete inanmış
öyleyse bütün günahlarımın ağırlığıyla gömülmeliyim

görsün ki cehennemi yaşamak ölüm değil
yürekte sancılarla
tertemiz bir aşkın ağırlığını ebediyen taşımaktır cehennem

derken
örtüldü üstüm acelece
ve tavanı delinmişçesine mezarımın
kan damladı üzerime

meğer
kan ağlıyormuşsun gittiğin günden beri

Efkan ÖTGÜN