Biz Bize
bir evin içiydi bir kaç kişi
dışarıda ne var ne zaman yağmurlarla öpüştüğümüz bir anı orada tatlı iki çay sevinçle çıkıyorum merdivenleri kapıları örtünce biz bize kalıyoruz bir kaç kadeh akşam güneşi dolup karanlığa veda edince üzülüp pencerelerden ayışığı sokak biraz üşümüş biraz karamsar tekrar ediyorum kalbimdeki yerini körpe köpek kuyruğunu kısıp geçiyor unutuyorum eskiyen acımı yarının yalanı hızlı oyun çocuk mu kalacaksın hep uzatıp duruyorsun ağaçların saçlarındaki şefkati ya ilk bahar ya yaz başımı göğsüne dayadığım da duyduğum. |