bazen kitaba benziyorsun
bazen menekşeye..


okumak, uzun hikaye olduğundan başlığına bakıyorum sadece
hani kırmızıysa, orman
kediyse, kül geliyor aklıma


kapağını açmadan sayfalarına takılıyor gözlerim
böyle yandan bakınca ele verir ya kendini


kimi sayfaların arasında kat izi
kiminin,katlanmış
kelebek köşesi..


okumak yerine kokluyorum bir müddet
sakaryayı dinler gibi, kirpiğim tetikte
hani arasından kalbime sıkılacak bir el
ya da defne kokusu gelir mi diye


merak bu ya,
açıyorum sonunda..


ön sözünde
göz gezdiriyorum


ilk sayfa sağ elimin baş parmağında
kitabın sol avucumda,
geri kalan, parmaklar arasında besteye hazır deste gibi dururken


bir çırpıda
son sayfaya gelip

özetini okuyorum..

kitabın cilt’ banyosu yapıyor gözlerimde
harflerin italik
ellerim ivme

derken,

ucunda menekşeler açan bir kalem beliriyor
tükenmez edasıyla


peşinden silgi
menekşenin boynunda..

gözlerini kitabın yanına bırakıyorum usulca

duvara çiviyle tutturulmuş aynanın asimetrik yansımasında
dalgalanıyor gölgen


ellerim, yüz dönümü
bakışlarıma çatılmış tüfek kaşlarınla sen


ne duruyorsun
vur hadi,
hazır menzilindeyken..