Bir rüzgar almış başını gidiyor,Sarp kayalıklara doğru,Bir tavşan uzaktaki dağın yamacında ürkek ürkek bakıyor,Sarp kayalıklara konmuş Kartala"
Ve uğulduyor bozkır
Uğulduyor rüzgar
Bir Ana,Çaresiz bir şekilde bekliyor oğlunu Bir Ana...
Yer gök gözyaşı içinde...
Toprak ıslak ekinler kurumuş
İnsanlar çaresiz yara bere içinde...
Yalın ayaklı bir çocuk haykırdıkça sesi,sarp kayalıklara bir kurşun gibi yayılıyor.
Azrail yer gök arasında sıkışıp kalmış
Çaresiz insanların haline gözyaşı döküyor
Bir korku,bir şaşkınlık
İnsanlar insanlar
Yer,Gök ve toprak
Tanrıya karşı durmuş sanki...
Süt beyaz bir ak güvercin sarp kayalıklara kondu
Azrail gidip geldi gidip geldi
Ve sonra Bir Yılķı Atı göründü uzaktan
Çaresiz insanlar gözyaşları içinde olanları izliyor.
Dağın zirvesinde bir Anga kuşu Ağzında bir yılan
pençesinde bir ot
Yoksa Gılgamış destanın’daki ölümsüzlük otumu?
Yer gök sessizlik içinde
İnsanların yüzlerinde bir gülümseme
Yılkı atında bir kişneme
Sarp kayalıklarda bir yankılama
İnsanlar ayakta
Azrail ayakta
Yer gök ayakta
Toprak Ana haykırmakta..."
Sedat Evren