SİLUETİN
SİLUETİN
sana dair bütün anıları düşlemeyi, arzulamayı yüreğimden söküp de çıkarayım dedim olmadı, olmuyor odamda yalnız yansıdı siluetin duvara buruk bir tebessüm belirdi dudaklarımda ve sonra incinmem ki senin çocuksu tavırlarından ışıldayan gözlerime bakmandan hem kiminle sohbet eder sinemaya, tiyatroya giderim kim haykırır delicesine seni seviyorum diye dedin karşımdaymışsın gibi ürpererek uyandım aydan beşik yıldızlardan uçurtmalar yaptım anla işte hata yapmamayı hayatı hoyratça savurmayı bir anda yüreğinde olmayı seçtim ama hayaller uyutmuyor beni bin bir gece masallarını dinlemişçesine uykusuz kirpiklerime çökmüş ağırlık öyle bir mahmurluk ki yavaşça doğrulup rahvan adımlarla son buluştuğumuz yere gidiyorum Efkan ÖTGÜN |