Ben ve İstanbulSöylesene ey İstanbul neden yorgunsun ben gibi Hadi sokaklarındaki aşk izlerin ile götür beni.. Söylesene İstanbul: denizin neden ağlamaklı ve bu gemilerin neden ard arda hasret yüklü ve ağır.. Bak martıların yine çığlık çığlığa ve yüreğimde dilsiz acılar.. Gözlerim ağlıyor kız kulesi yalnızlığında Sırtıma giyiniyorum rüzgarlarını Bak yakamozlarına armağan sol yanım. Bu gün galata köprüsünden geçerken yağmalanmış umutlarımın elinden tutum.. Yürüdüm arkadaşım hani o kadim dostum yalnızlık ile. Mavine baktım: en mavine ve yarın gözleri ufuk çizgisi. Göremedim kendimi kirpiklerinin arasından. Hadi son kez bak bedenimde kara toprak.. Şiir Kamil Üci |