hepimizin kaçmaması gereken olaylar vardı
kuş aklından

havayı fırtınalı bir korku sardı
yüreciği ateşli bin türlü nardı
gözyaşını gamzelerine kardı
acının kırık kanadı vardı
uçmaklı



hepimizin koşmaması gereken yollar vardı
öz yurdundan

tuzu kapıp düşme peşine hıyarın
faydası olmaz yaban diyarın
nahak kalır yüzsüz yarın
doluşurken bin atlı
pusatlı



hepimizin aşmaması gereken sınırlar vardı
gözle görülmeyen

kandırılmış mektubat kuşağında
kan içerken çilingir sofrasında
kapkara bir amca uşağında
ya da yatak odasında
alengirli



hepimizin açmaması gereken sırlar vardı
gizli kapısından

sözle girilmez kirletilmiş esaslı
gömüt belasına kilidi paslı
örselenmiş acıdan yaslı
yalandır aslı
kuşmarlı



hepimiz sonun da beyaz gemiye bineceğiz
hepimiz sonun da toprağa döneceğiz
nur olsundu yattığı yer Fevzi’ye
ama yol oldu


yanlış değildi kefenin endazesi terziye
doğduğu yere gömülmek isterdi Fevzi
doyamadan gitti babası Fevziye
gurbet kaldı faniye
hasret Kânî’ye

Haydar Haydar bu sevmekse acı niye...