ACILARI AŞ EYLEDİM
Bir bana bak gülüm, bir aynalara,
Zaman yüreğimde kanayan yara, Sırtımı dayarken sağlam duvara; Yıkıldı apansız, altında kaldım, Sanmam, kolay kolay, ben yıkılmazdım. Sular vurdu otağımı dağıttı, Her çığlık gönlüme düşen ağıttı, Rüzgarlar bir dağdan, bir dağa attı! Umut bir kördüğüm, kaldı içimde, Ömrüm törpülenir, beyaz saçımda... Kıyamete denktir geçen günlerim, Ben çalarım, ben okurum, dinlerim, Ne yapsam nafile, Mevla’dır kerim; Bütün dalgaları göğsümde kırdım Her kese ayanken ben sana sırdım. Uğursuzluk çökmüş dört bir yanıma, Bir amansız mikrop girmiş kanıma, Her saniye dönsem, başka yanıma; Artar da eksilmez bak ağrılarım, Boğazlanan, her acıyı duyarım... Ne acılar çektim, kim ne bilecek, Kimdi başucumda hep bekleyecek? Sanki gökten kurtarıcım gelecek; Gözlerim göklere açılı kaldı, Beni onmaz acılarla yıkadı... Acıları aş eyledim kendime, Ne yaptıysam, ben yaparım kendime, Sırrın olsa, gel söyleme kendine; Alacayken, kırmızı san, kanını, Kendisine, dost sanırsın insanı... Hayrettin YAZICI |