son defa açıyoruz kalbimiz de
kilitli bir yaranın kapısını
uçup gidiyor
göğsümüz den bi mavi serçe
oysa uzunca bir süre önce
alaimisema diliyor
o renkleri siliyor
sebebini biliyor


isyankar dizelerin
sahil de ki izlerin
ıssız denizlerin
bir de gözlerin

yitmesin
gamzenin çukuru
gam biter dağılır hüzün
eskimesin ayna da yüzün

aklın basamaklarını
son bakışla çıkıyoruz
son bahar gözlerimiz içi yağmur
ki son kışa yakın durur
uslanmaz sözlerimiz
gülümsüyor anılar aynasından
küçük bir çocuğun masumiyeti
ve kimsenin ayrılığa yok niyeti


son
yolcusun
ama körsün
tut ki ölüsün
tüm aşka küssün

umudu toprak örtsün
____________ tohumsun
sen boş ver diken dursun
iklim değişir ilk bahar olur
n/eşelen göverir gül olursun



demem o ki bu son olsun
kendi içimiz de sevişmelerin
sonu yok kendimizle didişmelerin
bavulu hep hazırdı keşkeli gidişlerin...