Senin gönlünün iklimi
Simalar tanıdık gözlerimin aynası kırık camlar şişeye dolmuş içilmiyor
Ve umut denen şey yeşerdikçe biçilmiyor Renkler senin için var sanki sende yoksa bilinmiyor Sen dönmessen ay duruyor yağmurlar ve bulutlar hiç gitmiyor Benliğimde çalan bir senfoni adı yalnızlık sesi ilk günki gibi hiç kısılmıyor Dudaklarından süzülen her kelime sahipleniyor dünyayı diyor ki bu bizim yol Sana sarılmak keskin bıçaklara dayanmak olsada doyurmuyor Gönül senden başka bişey bilmiyor Kulaklarda hep aynı ezgi sesini martılar mı getiriyor Okyanusun ortasında kalsam seni bulmaya erinmiyor kollar Kaçsamda kaçamıyorum sana çıkıyor bütün yollar Şiir: İbrahim Bitkay |
Şiiriniz anlamıyla anlatımıyla güzelce yerli yerini bulmuş...
.......................................Selam ve saygılarla.