Neşeyi görürkenİçimde ölümden öte gelen neşen Parmaklarım ve dizlerimde yırtık bağlar Tıpkı kopuk sahip sevgisi Anımsayamadım birçok kez gördüklerimi Hafızam bir deliyle eşdeğer neşem gibi Ansızın gülümsedim dost bildiğim gölgeden kaldırımlara Bu mutsuz duvarımın rengine aldırma Gökkuşağına benzettim birçok kez farazi düşüşlerimi Toprağı kazıp aramışsın kendini Duydum yeşil çocuklardan Ben burdayım aklımda ışıldayan düğünlerin Siper aldım güneşe doğru karanlığın Şefkatine sığındım sesini sakladığından beri Öldür beni hadi Öldür Cızırtısı eksik bu kasetin Kurşun kalemimle hatıraları geri sardım İnandım İnan bana zehirler bizi içer Yutkunamazlar Saat çatırdıyor ileriye doğru Kurtulamazlar Hasret denen yerküreye kayıtlıyım artık Özlüyorum bunu çocuklar bile durduramazlar |
hiç birşey anlatamaz
insanlar vardır bir satıra dünyayı sığdırır.
Mükemmel,ancak bu kadar güzel ,
bu kadar sıcak ,
bu kadar içten kelimelerle anlatılabilir.
kardeşim.şiirini alkişliyorum.ktluyorum
...