Elmas yansıma
kırgınsı gecelerde
tin sessizliği.

Nehirlerinde
dalgın düşler ovası
sırılsıklam güz.

Akşam güzeli
sadece düş toplardı
aklında ayaz.

Esmesin rüzgârlar
saçlarına dolanır
unutur kalır.

Rüzgarla sustu
ağaçlarınsa dili
yaprak sesinde

Gözleri çocuk
alnında titrek izler
parmağı sarı

Giderek düşer
nerde çiçek dökümlü
Uğurlayışlar

Uzun güneşte
mandalında kurudu
sevda yazgısı

Yaramaz evren
yırttı elbisesini
ağaç dalında

Nehirleri giy
gözlerinle düşün ki
ağlama unut.

Düşteki çocuk
avuçlarında çamur
yoğur dünyanı.

Ağaran güneş
çimenler yıkandılar
ıslık sesiyle.

Hanım eliydi
miski amber saçında
tutuşan yazlar.

Paslı sözlü gece
dilindeki pelesenk
hece sayısı.

Kaldır perdeyi
son kez ay ışığında
aç camgüzeli

Güz biniyordu
yalnızlık trenine
el sallayarak.

Eylül ağladı
Kalan bakışlarıyla
Büktü boynunu

Bekle diyerek
Yine geleceğim ah
Şiir hasadına…