MOR RENGİgün terledi sıkılarak köhne gülüşlerden yalanın gözleri kovalarken doğruları bir ödül alırcasına alkış tuttu hüznün elleri esrikliğine mi isyan edeyim ruhumun yelkovanına mı zamanın ateş parçaları düşürüyor her bakışı güneşin serpiliyor rüzgarın sırtına ölüşlerim yakarak aktı içime çöl suları kızılı sürerek dudağına gecenin şimdi bir çöl kuşuyum seraplara kanat çırpan bir palmiyenin gözyaşında yıkanan içimde bir nehir yolu var deltaları kızıl, kızıl çağlayan yataklarında düşlerimdi kıvranan boynu bükük bir menekşe tuttu ellerimden kesti önümden uzayan yolları çekti göğsüne beni sımsıkı sarar gibi emzirdi göğsünden akan mor geceleri o mor geceler ki gizemli kokular saçtı hepside mor rengi HÜLYA ÇELİK |