Sana bu kadar yürekten seslendikten sonra ;
Eğer duyup da bir ses yoksa,
Bir fırtına esiyordur artık doğuda .
Sen , bu fırtınadan kaç çok uzağa ,
Çünkü ben o fırtınayım !
Yağmur ve fırtına esiyordur artık,
Benim dünyamda.
Git git alabildiğine uzaklara,
Zaten uzaklardasın...daha da git.
Benim kadar düşünseydin...
Uzamazdı bu ayrılık ...uzamazdı yollar.
Şimdi sor bana :
Neden mi gözlerimde hüzün ,
Gözyaşlarım...sensiz akıyor,
Neden mi ,simsiyah gecelerde
Yalnız ve korkuluyum...
Çünki sen bana acıları bıraktın.
Baharlarım sarı bir hüzne döndü...
Çiçeklerim açmıyor bu bahçede .
Solmuş bir güz mevsiminde gittin !
Oysa döneceksin biliyorum ,bir gün...
Hayallerimin bittiği zamanda
Kalabalıklar arasında yapayalnız
Olduğum da...
Korkulu gecelerde ...
Döneceksin !
Artık çok geç olacak...
Dönüşün.