AşkGeceleri milyonlarca yıldız gibi yanıp söndü sızısı kalbimin. Kesiklerimden sızan renklerce çiçek bahçesiydin. Acının, gerçekleri ört bas edemediği derinlikteydi varoluşun. Bir bedenin ruha elbisesiydi sana ait oluşum. Hayatın nefese muhtaçlığı kadar sahiciydin. Nehrin huzur dolu saçlarını okşamasıydı, yağmurdu şarkıların. Aşk yok olmaktan korkmamaktı. Yeniden doğan bir alev kuşuydu her yangında küllerdeki kalıntısıyla. Sızısına aldırmadan,dönmeden yüzünü geriye. |