Fütursuz yalnızlık
Müthiş bir yol bestesi çal’ındı
Oyun ritmi gayet yavaş ve sessiz Duymamak , anlamak ne mümkün ... Kirli toprak, Issız kalabalık , Meyvesiz kalmış ağaç, Kararmış ay, Fütursuz yalnızlık doğaçlaması... Kımıldamayan yapraklara Dokunmamış hiç bir rüzgar Bunun adı mevsim- i intihar Camlar uluyor, fırtına var Şehir gülmüyor zaten aşikar Vedasını edeli çok oldu kuşlar ... Cam çerçeveden izliyorum kirli toprağı Zift kokusu siyahlığında aydınlığı... Keskin bir mevsim anlaşılan Çok iyi anlıyor dil-i yalnızdan... Aybüke |