Çünkü kendime bencilim
Çekilmiş tüm yüzümdeki gülümseme izleri
Gök yüzü kadar derinlerde kaybolmuş Saklı kalmaktı zati gayem Gözler var derinliğin Ay’ı ve güneşi... İşte bilirsin Yıldız öncesi ve sonrası belirmeyi severler Kutup yıldızına yön ver Bulsun saklı kaybolmuşluğu Çünkü kendime bencilim Kendimden biliyorum Vefa etmem Kendimi benden giz’lerim ... Dinlemişliğim çok olmuştur bulut yürekleri Sağanak yağışların çorak yanaklardan süzüldüğünü Tam bana gelince sırt dönüldüğünü de Olsunlara yaslanıp, saygıyla gittiğimi Yalnızlığı göze aldığımı da Canlının aynı türüne küstüğümü de... Sözlerimi çektim aldım dünya insanlığından Öğrendim ve sustum Aksine dair yanılmadım Kendimi yine benden sakladım ... Aybüke |