Kendini özgür bırakamıyorsan
Ruhunu bırak...
Uçsun hemen renkli kırlara
Düşlerini yaşasın
Coşsun unuttuğu kalbi
Rüzgarın busesi değsin kanatlarına...
Süzülsün semada
Bedenine yakışır şekilde
Göğün sofrasından nimetlensin
Kendi ellerinle tutsaklığı yaşatmıştın
Şimdi yalnızsın,
Kendinlesin
Haksızlık ettiğini itiraf et ruhuna ...
Sonra çık kendi kapı ardına
Unuttuğun, kırıldığın her ne varsa
Kilitle adım attığın kapı ardına
Sakın alışmıştım deme yalnızlığıma...
Koş hemen renkli kırlara
Gözlerin kamaşabilir
güneşli sabahta
Duy akan ırmağın coşkulu sesini
Unut mutluluk ötesini
Sen varsın,
Senin hayatın,
Bırak ruhun da seni kıskansın ...
Aybüke