Yorulurum gölgesinde sesimin
Gözlerinken,uçup gider turnalar
Kopar bende şah damarı mevsimin
Ağlayan rengiyle sokulur akşam
Zamansız gidişin ve taş duvarlar
Solmuş bir sureti olur resmimin



O kanlı yolculuk okur nihayet
Yanmış bir ormanın sayfalarını,
Ve çoban ıslığı adi cinayet
Sarkan buzlarıdır kirpiklerimin
Çürüyen kalplerin anahtarını
Fırlatır sulara inen ilk ayet



Ruhumun göğünde kor bulutları
İlk hanif ateşten bakarken tan’a
Yol alır intihar karıncaları
İsmindi ağzıma yemyeşil düşen
Sendin bir ırmağı doğuran bana
Bendim toprağında cam kırıkları



Harflerin nehrini yanarak geçip
Ulaştım çağına serinliğimin..
Ay’ın ışığınca,kavlince necip
Gözlerin cesettir,gömülü bende
Göklerden kalbime düşen eğimin
Adına sen dedim yeminler içip
Ay’ın ışığınca,kavlince necip





Emin çlkli