Kime ne, ben ağlıyorsam,
Ağlarken, ciğerimi dağlıyorsam
Kime ne, ben bağırıyorsam;
Kime ne, sensizliğin sarhoşluğunda
Boğuluyorsam!
Kime ne, ben çiçek gibi açıyorsam!
Kime ne, ben susuz bir dağ gibi soluyorsam,
Kime ne, bu doyulmaz dünyaya
Meydan okuyorsam!
Kime ne, sana kilitlendiyse bütün yaşamım!
Demek ki, uslanmışım!
Seni tanımdan önce sevgiyi düşünürken,
Seninle sevgiye saplanmışım!
Kime ne, seninle sevgiyi tatıysam,
Kime ne, aşkın acısıyla inleyip,
Yandıysam!
Kime ne, ekmeğimi yüreğine bandıysam!
Kime ne, manyetik bir dalga gibi
Yeryüzüne yayıldıysam!
Kime ne, duman olup göğe vurduysam,
Kime ne, bazen dalgalanıp durulduysam!
Kime ne, Bogaziçi’nde Piere Loti’ye
Seninle beraber tırmandıysam,
Kime ne, Paris’de sanit Michel’de,
Birer tas expresso yudumladıysam.
Kime ne, Berlin’in geniş sokaklarında,
Zamana Volta vurduysam!
Kime ne, Toriçelli’de pil olup dolduysam!
Kime ne, hayat da kızartma gibi kızardıysam!
Kime ne, kızarıp olgunlaştıysam
Kime ne, bir gönül gar’ında sana vurulduysam!
Ve o gün, bu gün sen de asılı kaldıysam!
Kime ne ..?
Kime ne ..?


H.Hüseyin Arslan - 27.11.2018