Akıl Sığlığı.. b/oyalı ruhun üstaşk’a sürtünmesi çıkarır kıvılcımlı sesleri renkler tutuşur kelebek ormanında zırva-i yasal münderecatına hapsolunur voltalar bir dil/sizi çağırır yangınlar da hitaplar kanatlanır pervazından sıçratır döl şıvgınlarını meryem’e boncuğuyla nur toplar çukurlardan duvaksız g/elin olur gün/âh keçisi âmâ-sızı savrulur koşulların hakkı zat-ınıza d/okunur o-kulların kaynağı coğrafyadan k/alan yazgıya //’dünya g/ünü’ geçmişle çocukluk ettim empatiyle besledim sınırlarımı hakikât ışığı söndürür mü ki gözlerdeki feri ? bağrına basmıştı kaldırımlar//ana diliyle ağlayan çocukları zulm-ince tetikteydi yasaları kaşı gözü oynaktı yârdı barut kokan dil-emma’nı.. artıyordu gün be gün kuş bakışlı seyir terası tedirginliğim yalanlara tutundum düşmemek üzre derinliğe ufuksuz putlar içine açıldım pupa yelken gemi/de-kiler’in içi boştu ! yürekte çocuksuluğun ürkek adımları sallanır umut direğinde balıkçının feneri değemez di yosun rengi kayalara sığ denizin köpüğü... .. |
Güzel bir anlatım...
Şiir sev, Şiir oku, Şiir yaz...
..................................... Saygı ve selamlar..